28 Aralık 2009 Pazartesi

evime



Hayatımda bir kez daha bu kadar kederli bir ülkede yaşayacak mıyım bilmiyorum. Belki küçücük coğrafyasına, kısacık zamanda bu kadar çok acıyı sığdırdığı için böyle hüzünlü... Belki, büyüdükleri evlerden, dostlarından ve geçmişinden koparılmış binlerce göçmeni olduğu için... Belki dostlarımdan ayrı olduğum için, belki kendi ülkemin gerçeği kaldıramayacağım kadar can yaktığından bir an gelip görmeyi reddettiğim için gizlice...
İlk geldiğimde bana demişlerdi ki, "Tiflis'in suyunu içen, bir daha buradan ayrılamaz". Yolculuk kapıya dayanmış olsa da, yalan söylemişler demeye dilim varmıyor; bir parçam sonsuza dek burada kalacak çünkü... Kılıcıyla ürküten o kocaman kadın, şimdi şarabıyla uğurluyor beni. Tanıdığım en gururlu insanların yaşadığı bu kederli kentin hafızasına minicik bir anı olarak yerleşse varlığım, hatta Gürcü Ana lütfedip arkamdan o şarkıyı söylese: "Sait midixar?"
Evime dönüyorum.

4 yorum:

  1. bu yolculuğun taa en başına döndüm, tek tek yazılara, resimlere baktım, ne garip, ta buralardan benim de bi yanıma dokundu.
    bu güzel tefrika bitti mi şimdi?

    gürcü anar n'eder bilemem, ama sen yola düşünce, saatimi kurup şarkını ben çalayım burdan, ister misin?

    döner dönmez yeni bir defter al kendine.
    yolların açık olsun yamıçkız. bizi kelamınsız koma.

    YanıtlaSil
  2. Başından sonuna izledim bu macerayı. Demek bitti ve eve dönme zamanı geldi. Dönecek bir eviniz var. Ne güzel... :)

    YanıtlaSil
  3. Bak buldum seni. Ama ne cok uzuldum daha once kesfedemedigime. Ceyhun beyin cok selamı var sana. Bekliyoruz donmeni
    Sevgiler
    Umur
    İzleyicilerden biri de ben olayim hemen

    YanıtlaSil
  4. fotoğraftaki melek üzülmüş dönüşüne.

    YanıtlaSil